یادداشت سردبیر: آستانه تایمز به مجموعه مقالات خود با عنوان کاوش در قزاقستان، شهر به شهر در شهر شگفت‌انگیز اورالسک ادامه می‌دهد. هدف ما این است که از تنوع غنی شهرها پرده‌برداری کنیم تا شما را به قلب و روح قزاقستان نزدیک‌تر کنیم.
آستانه – اورالسک، مرکز اداری، صنعتی، تاریخی و فرهنگی منطقه قزاقستان غربی، در سال 1613 تأسیس شد. این شهر در دشت‌های شمالی خزر واقع شده و در دشت‌های زیبا در امتداد ساحل راست رودخانه اورال قرار دارد که 1082 کیلومتر از آن در قزاقستان و کرانه چپ رودخانه چاگان امتداد دارد.
«شهری با میراث فرهنگی»
از لحاظ تاریخی، اورالسک به عنوان یک دروازه تجاری حیاتی بین آسیا و اروپا شناخته می‌شده و یکی از مسیرهای جاده بزرگ ابریشم در آن قرار داشته است. این شهر محل سکونت گروه ترکان طلایی، بخشی از خانات قزاق، و پایتخت قزاق‌های اورال بوده است که در برابر آشفتگی‌های جنگ‌ها و شورش‌های دهقانی، از جمله قیام یملیان پوگاچف در قرن هجدهم مقاومت کرده است. تاریخ پیچیده این شهر در معماری آن منعکس شده، جایی که فرهنگ‌ها و سنت‌های مختلف در هم تنیده شده‌اند.
برای روزنامه‌نگار آرای کوماشوا، که در اورالسک بزرگ شده است، این شهر جایگاه ویژه‌ای در قلب او دارد. او گفت: “برای من، اورالسک به دلیل فضاهای سبز و فعالیت‌های صنعتی محدود، یکی از تمیزترین شهرها باقی مانده است.” در بیشتر مناطق، چهار فصل وجود دارد، اما در اینجا ما شش فصل را تجربه می‌کنیم. در اواخر ماه مه، اغلب باران‌های شدیدی داریم که در محلی به نام «کورالای» شناخته می‌شوند. این دوره مصادف با تولد گوساله‌های سایگا است، زیرا «کورالای» در زبان قزاقی به معنای بچه غزال یا سایگا است. یکی دیگر از رویدادهای مهم آب و هوایی بین 10 تا 20 آوریل رخ می‌دهد، یک سرمای شدید که ما آن را “بس کوناک” (پنج مهمان) می‌نامیم.
کوماشوا سپس افسانه‌ای را به اشتراک گذاشت که منشأ اصطلاح «بس کوناک» را توضیح می‌دهد. طبق داستان، پنج مهمان بی‌خیال به امید آمدن بهار، یوز خود را برای گردش ترک کردند. اما هنگامی که آنها بیرون آمدند، غافلگیر شدند زیرا آسمان آفتابی به طور ناگهانی ابری شد. آنها که قادر به محافظت از خود در برابر بادهای شدید و یخبندان نبودند، در همان جایی که ایستاده بودند یخ زدند.
«رشد اقتصادی و پتانسیل منطقه‌ای»
منطقه قزاقستان غربی از نظر منابع طبیعی به ویژه نفت و گاز غنی است و میدان نفتی و میعانات گازی کاراچاگاناک به عنوان یکی از بزرگترین میدان‌های جهان برجسته است. کارشناسان ذخایر میدان را 9 میلیارد بشکه میعانات گازی و 48 تریلیون فوت مکعب گاز تخمین می‌زنند که بیش از 28.3 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری را جذب می‌کند.
اورالسک به عنوان یک مرکز اقتصادی برای منطقه به پیشرفت خود ادامه می‌دهد. از ژانویه تا اکتبر 2024، تولید صنعتی منطقه به سه تریلیون تنگه (5.87 میلیارد دلار آمریکا) رسید که نشان‌دهنده افزایش 1.2 درصدی نسبت به سال قبل است، با سهم اورالسک از این میزان معادل 140.4 میلیارد تنگه (274 میلیون دلار آمریکا)، که بر اهمیت آن برای منطقه تأکید می‌کند.
تولید ناخالص منطقه‌ای (GRP) برای نیمه اول سال 2024، 2.147 تریلیون تنگه (4.2 میلیارد دلار آمریکا) بوده که 1.3 درصد افزایش را نشان می‌دهد. تولید کالا 57.4 درصد و خدمات 34 درصد از GRP را تشکیل می‌دهند که نشان‌دهنده یک اقتصاد متعادل است.
«نکات برجسته معماری»
این شهر مکان‌های دیدنی متعددی را در خود جای داده است که منعکس‌کننده گذشته پیچیده شهر است، از جمله مکان‌های قابل توجه قرن 18 و 19، مانند خانه پوگاچف، کلیسای جامع قدیمی، کلیسای جامع مسیح منجی، خانه آتامان، و پارک فرهنگ و تفریح و دیگران.
اورالسک همیشه ذهن‌های خلاق و شخصیت‌های تاریخی را به خود جلب کرده است. نویسندگان برجسته روسی مانند الکساندر پوشکین که در سال 1833 به همراه دوستش ولادیمیر دال برای جمع‌آوری مطالب برای تاریخ پوگاچف و رمان او دختر کاپیتان به این شهر آمدند، از این شهر بازدید کردند.
این شهر همچنین زادگاه آهنگسازان مشهوری مانند کورمانگزی، داولتکری، و دینا نورپیسووا و همچنین هنرمندان مشهوری مانند خدیشا بوکیوا است. میراث ادبی و هنری شاعران و نویسندگان، از جمله حمزه یسنژانوف، طاهر ژاروکوف، قدیر میرزالیف، ساگینگالی سیتوف و ژوبان مولداگالیف همچنان بر هویت فرهنگی اورالسک تأثیر می‌گذارد و شکل می‌دهد.
در قلب هسته تاریخی اورالسک، کلیسای جامع Mikhailo-Arkhangelsky، قدیمی‌ترین ساختمان شهر که در سال 1741 تأسیس شد، قرار دارد. برای دو قرن، این کلیسا به عنوان کلیسای اصلی ارتش قزاق اورال، میزبان مجامع نظامی بود. در طول شورش پوگاچف، این قلعه تبدیل به یک قلعه شد. در دوران شوروی، کلیسای جامع به عنوان موزه‌ای برای تاریخ منطقه و قیام پوگاچف تغییر کاربری داد. پس از بازسازی آن به کلیسای ارتدکس در سال 1989، نمادی از میراث عمیق شهر باقی مانده است.
این ساختمان ربع طولی که در سال 1825 توسط آتامان داوید بورودین ساخته شد، محل اقامت رهبران قزاق اورال شد. امروزه، بخشی از خانه میزبان موزه ادبی پوشکین است، در حالی که بخش دیگری به عنوان بیمارستان خدمت می‌کند. این اثر تاریخی حفاظت‌شده همچنان بخشی از میراث فرهنگی اورالسک است.
کوماشوا تحسین خود را برای این ساختمان، یکی از قدیمی‌ترین و محترم‌ترین ساختمان‌های شهر، به اشتراک گذاشت. نمای آن با لوح‌های یادبودی که بازدید از چهره‌های برجسته را نشان می‌دهد، آراسته شده است. این ساختمان بر اساس طرح معمار نظامی ایتالیایی میخائیل دلمدینو ساخته شده است.
موزه تاریخ منطقه‌ای قزاقستان، یکی از قدیمی‌ترین موزه‌های قزاقستان، در سال 1836 تأسیس شد. این موزه در یک مدرسه صنایع دستی سابق که اکنون به یک بنای معماری تبدیل شده است، قرار دارد و مجموعه‌ای از مصنوعات از عصر برنز تا قزاقستان مستقل مدرن را به نمایش می‌گذارد. نمایشگاه‌های ویژه‌ای نیز بر تاریخ قوم‌نگاری و هنر منطقه متمرکز است، با موادی که جزئیات زندگی و آثار شخصیت‌های کلیدی آلش اوردای غربی را نشان می‌دهد.
کوماشوا همچنین موزه‌ای را که به یاد منشوک مامتوا، یک مسلسل افسانه‌ای اختصاص داده شده است، برجسته کرد. منشوک مامتوا اولین زن قزاق بود که پس از مرگ، عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کرد. این موزه در خانهای قرار دارد که خانواده او قبل از جنگ جهانی دوم در آن زندگی می‌کردند و نمایشگاه‌ها انعکاس‌دهنده زندگی و شجاعت مامتوا هستند.
«شگفتی‌های طبیعی اطراف»
غنای فرهنگی اورالسک به فضاهای سبز آن نیز کشیده شده است. در نزدیکی، Khan’s Grove، واقع در محل تلاقی رودخانه‌های اورال و چاگان، یک پارک جنگلی تاریخی است که به نام بوکی خان نامگذاری شده است. این پارک یکی از مناطق تفریحی پرطرفدار است که قایق‌سواری، کنسرت و سایر فعالیت‌های فضای باز را ارائه می‌دهد.
اورالسک همچنین توسط شگفتی‌های طبیعی احاطه شده است، از جمله پناهگاه‌های حیات وحش و غار Konyskerei که در حدود 230 کیلومتری آن قرار دارد. صحرای آکوم، امتداد 10 کیلومتری از بیابان در نزدیکی سکونتگاه Egindykol، یکی دیگر از مکان‌های منحصر به فرد برای مسافران است.
در حومه منطقه غرب قزاقستان، تقریباً 200 کیلومتر از اورالسک، روستای اوردا واقع شده است که مکان تاریخی مهمی برای قزاقستان دارد. این منطقه که به نام شهر خان جانگیر یا مقر خاندان بوکی هورد شناخته می‌شود، مجموعه‌ای قابل توجه از معماری چوبی اوایل قرن نوزدهم است. امروزه، بسیاری از ساختمان‌های آن با دقت بازسازی شده‌اند و به عنوان میراث دولتی محافظت می‌شوند و در مجموعه موزه‌ای گنجانده شده‌اند که به عنوان یک بنای معماری آن دوران است.
مقر خان در یک قلمرو وسیع و محصور قرار دارد که زمانی محل اقامت و مرکز اداری خانهای قزاق بوده است. این سایت دارای یک موزه، مقبره‌ها، و محل دفن خان‌ها و خانواده‌هایشان است که غواصی عمیقی را در گذشته تاریخی منطقه ارائه می‌دهد.
بازدیدکنندگان همچنین می‌توانند عمارت‌های حفاظت‌شده خان‌ها و بازرگانان، خزانه‌داری و دیگر بناهای تاریخی را که دست‌نخورده باقی مانده‌اند، کشف کنند. در همان نزدیکی، جنگل‌های کاج کاشته‌شده توسط بوکی خان به رشد خود ادامه می‌دهند و جلوه‌ای طبیعی به این مکان تاریخی غنی می‌بخشند.
این مجموعه شامل یک هتل است که به مهمانان امکان اقامت و غوطه‌ور شدن کامل در تاریخ سایت را می‌دهد.
- مقالات
- آداب و رسوم قزاقستان, اتاق بازرگانی, اتاق بازرگانی ایران و قزاقستان, اتاق بازرگانی مشترک, اتحادیه اقتصادی اوراسیا, امیر عابدی, تحولات سیاسی در قزاقستان, توافقنامههای تجاری ایران و قزاقستان, جاذبههای گردشگری قزاقستان, خدمات فنی مهندسی قزاقستان, روابط ایران با کشورهای آسیای مرکزی, روابط ایران و قزاقستان, روادید تجاری ایران و قزاقستان, زیرساختهای حمل و نقل قزاقستان, سفرهای تجاری بین ایران و قزاقستان, سیاست خارجی ایران و قزاقستان, صادرات به قزاقستان, صنایع معدنی قزاقستان, فرصتهای سرمایه‌گذاری در قزاقستان برای ایرانیان, فرهنگ و تاریخ قزاقستان, کشاورزی قزاقستان, نفت و گاز قزاقستان, نقش روسیه در روابط ایران و قزاقستان, همکاریهای اقتصادی ایران و قزاقستان, هیئتهای تجاری ایران و قزاقستان, واردات از قزاقستان